Spelletjes

Ik hou niet van spelletjes. In geen enkel opzicht. Ik heb het ook nooit graag gedaan als kind. Ik ergerde me aan spelletjes als 'Mens erger je NIET' of allerlei teerlinggerelateerde andere tijdverdrijven. Het woord 'tijdverdrijf' alleen al, klinkt mij bijzonder negatief en leeg in de oren. Ik vond er nooit de opwinding in die anderen blijkbaar wel hadden.
Het heeft me nooit echt blij gemaakt om competitief tegen anderen te 'spelen' voor de hoogste punten. Ik voelde me er niet beter of slechter door als ik iemand de loef kon afsteken in een of ander puntenspel. Vooral ook niet als het om 'weet-spelletjes' ging.
Competitie en spelen is voor mij zelfs contradictorisch. Spelen is vrij en vrolijk zijn. Niet vanalles 'moeten'. Juist niét volgens regeltjes. Er hoeven in een echt 'spel' toch geen punten of prijzen te zijn...geen winnaars of verliezers ? Het gaat toch om de deugd en het plezier ?
Neem nu al die televisiespelletjes waar deelnemers quizvragen moeten beantwoorden. Laatst zag ik hier nog, via de satelliet, bij 'Iedereen Beroemd' de treinquiz, waar drie vragen gesteld worden aan een reiziger, op een bepaald spoortraject, en er 300€ kan verdiend worden. De vragen zijn dan ook nog multiple choice en eigenlijk gaat het dus om gokken. Bij een slecht antwoord moet de deelnemer de trein verlaten en een uur,in de kou wachten, vooraleer hij zijn reis kan verderzetten.
Ik vind hier allemaal niets 'leuk' aan ! En, waarom moet er altijd geld mee gemoeid zijn ? Voor mensen die geldnood hebben moet het een verschrikkelijke gedachte zijn om zomaar 300€ te mislopen, omdat ze net niet de 'juiste trein' hebben genomen. Driehonderd euro is veel geld,toch ? Twaalfduizend oude Belgische franken, zoals mijn ouders van 80 nog altijd omrekenen. Gewoon om drie domme vragen over de actualiteit goed te gokken !? Wansmakelijk is dat.

Als kind herinner ik me nog zettersprijskampen (kaarten) in de buurt, waar de eerste prijs voor de winnaar een varkenskop of 5 kg. pensen van slager Vandecruys ( de beste bloedworst) inzet was. Dat was nog wél smakelijk.
Overal wordt er, in volle crisistijd, met aanzienlijke geldbedragen gegooid, terwijl het zgz. om een 'spel' gaat. Duizenden euro's worden zo over de (spel)balk gegooid.
En dan de kans-spelen van de diverse loterijen... Deze week wonnen twee Amerikanen 588 miljoen dollar ! Vorige week won er een Belg de jackpot van Euromillions. Schandalig. Om een heel leven on-gelukkig van te worden ! Die winnaar kan trouwens niet meer buiten komen,toch ? Hij is zijn hele sociale leven kwijt. Zijn hele nageslacht is gehypothekeerd. Levenslang gevangen in een paleis met gouden muren. Ik zou het mijn grootste vijand- als ik die had- niet wensen...

De jongere generatie noemt het geen 'spel' meer maar een 'game'. Zij staan urenlang aan te schuiven -zoals mensen in de ontwikkelingslanden voor een kom rijst- om hun gamehonger te stillen als er een nieuwe versie van 'hun spel' is uitgekomen. Oorlogsgames worden met miljoenen duur verkocht. Spelen is voor de deelnemers bloederige ernst.
Op facebook word ik geregeld uitgenodigd om een of ander spel mee te spelen. Mensen, doe dat dus niet meer ! Spelen jullie maar om de tijd-te-doden of gelijk welk ander iets of iemand te doden. Ik doe niet mee !Gamers waren nooit mijn vrienden.
Jongeren studeren en eten niet meer omdat ze moeten 'gamen'. De gameverslaving is alom.
Misschien wil ik best wel spelen...maar niet op die manier. Ik wil lachen, plezier maken,fantaseren,gek doen,creatief zijn,spitsvondig en ongedwongen zijn...

Maar dat 'spel' moet ik zelf maken. Het is niet te koop ! - Game over-

K-wartaaldenken

Vanmiddag 'ontdekte' ik terug mijn blog, waar ik met zoveel ijver enkele jaren geleden mee begon...Ik stel vast dat ik er meer dan anderhalf jaar niets meer op publiceerde. Daar komt bij deze dus, verandering in. De wintertijd is een uitgelezen tijd om terug te gaan schrijven. Het is halfzes in de avond en al donker. Buiten hoor ik de zee aanbeuken tegen de rotsen. De hond zoekt de kachel. Met een kaars op de schrijftafel en een pot koffie moet het wel lukken.
Vaak heb ik immers de onweerstaanbare drang om te reageren op dingen uit de actualiteit en het publieke leven daarbuiten. Gemakkelijk natuurlijk, ver weg van het 'gedruis' en zonder veel te riskeren. Tenzij deze kritiek. 'Allemaal veel makkelijker gezegd dan gedaan' zegde men vroeger. Voor anderen geldt echter het omgekeerde : Soms heel snel dingen doen, zonder te weten wat men hierover kan zeggen. Zonder visie. Zonder overtuiging of termijndenken. Dat is allicht het grootste euvel van deze tijd. De snelle doeners 'doen' hun ding en zien niet vooruit naar wat de gevolgen zijn. Op die manier is onze economie, ons klimaat, en zoveel meer naar de haaien gegaan. Het '(k)wartaaldenken' viert hoogtij.Overal. We denken in termen van drie maanden en hinkelen zo het hele jaar door van het ene kwartaal naar het andere.Korte termijn. Korte visie. Kort geheugen.
En nu moeten we de schade met zijn allen gaan betalen. Schade van jaren waarin we niet voor-gedacht hebben, noopt ons nu tot na-denken.
De charlatans van het 'economisch fundamentalisme', als nieuwe religie, proberen ons nog altijd fabeltjes te verkopen en hun wartaal en vooruitzichten op de toekomst zijn alle dagen voorpaginanieuws in de vele fabeltjeskranten.
Terwijl elke burger met gezond verstand maar al te goed weet dat het gedaan is met het 'sprookje'. We hebben te lang, te veel en te dikwijls met onze grijpgrage vingers in de vetpotten gezeten. Het is afgelopen met onze luxe en overdaad. Gedaan met leven op krediet en geld uitgeven wat we niet hebben. Back to basics. Met minder. Veel minder. Zoals de Grieken dat hier al enkele jaren aan den lijve ondervinden. Zij zijn weer de voorlopers van een andere wereldorde. Een nieuwe wereld is in de maak. Misschien, zoals de Azteken en de Inca's voorspelden, vanaf 21 december, volgende maand ? Ik kijk uit naar die datum. Het zal 'anders' moeten. Met meer visie. Minder snel en super. Meer solidair en simpel.
Niemand kent het scenario. Niemand weet hoe het 'dan' moet. Dat is best spannend. Maar ook onzeker. En dat boezemt velen angst in. Maar elk einde is ook een nieuw begin. Als we maar niet denken dat het ooit nog kan zoals 'vroeger'. Alles gaat voorbij ! Tijd om met z'n allen opnieuw te beginnen. Crisissen zijn ook kansen...