Luchthavens,auto's en kookprogramma's...

Ik was voor enkele dagen in mijn vaderland België...Via Athene naar Brussel en terug in enkele dagen tijd. Je brengt dan veel tijd door op luchthavens en daar zie je altijd de gekste dingen. Een verzamelplaats van alle nationaliteiten en culturen, dunne en dikke mensen, modieuze en extravagante kledij, zwart en wit en meer of minder gekleurde mensen.
Het is nu eind mei en de drukte op de luchthavens neemt in ieder geval toe. Het is anders reizen dan bijvoorbeeld in januari.Dan kom je meer de geroutineerde reiziger tegen. Zoals ik, haha. Maar ja, ik vlieg toch ongeveer een tiental keer per jaar over en weer van mijn moederland naar mijn vaderland. Dus, mag ik het al wel een beetje 'routine' noemen.
Als je één keer per jaar, of zelfs maar één keer om de paar jaar vliegt, is dat heel anders. Je ziet ook dat, op de luchthavens. Vooral veel zenuwachtigheid. Mensen die koortsachtig naar hun ticket of hun paspoort zoeken of vertwijfeld naar de televisieschermen met vluchtgegevens staren. Heb ik wel de juiste 'gate' ? Ben ik wel op tijd ? Waar is het toilet ? Hoe laat moet ik aan het vliegtuig zijn ? Voor menigeen een hachelijke onderneming. En sommigen zie je zelfs zichtbaar transpireren.Vakantiestress kan beginnen.

In Brussel staan er, in de lange vertrekgang B, op geregelde afstand auto's geparkeerd in het midden van de gang. Niet om mee te rijden ! Om naar te kijken...Vier in totaal. En natuurlijk niet de minste merken : Audi,BMW en Mercedes. De nieuwste modellen. Zelf ken ik niets van auto's en het heeft me nooit geïnteresseerd met welke auto ik rijd. Als ie maar rijdt. Maar kennelijk is zo'n dure auto voor heel wat mensen écht wel een bezienswaardigheid. Meestal loop ik daaraan voorbij, maar nu zat ik bij een koffietje van op afstand te kijken naar de belangstelling voor deze dure bolides. En duur zijn ze in ieder geval. Niet voor een of andere vluchteling die via de luchthaven kennismaakt met zijn nieuwe gastland. Ik zag enkele Afrikanen poseren bij een BMW 6500i, wat die wagen ook moge betekenen in autoland. Om beurten moesten ze naast de wagen op de foto. Nadien enkele Aziaten en nog andere onduidelijke nationaliteiten. Het was aanschuiven om op de foto te staan met...een auto !
Na mijn koffietje wou ik dan ook wel eens weten hoeveel dat beestje wel moest kosten. En jawel hoor, een prijskaartje 'hing' er ook aan ! Maar liefst 120.000 Euro. Dat is omgerekend in de vroegere Belgische munt bijna 5 miljoen franken. Wie rijdt er nu met zo'n auto ? Ik zou er niet eens mee op straat durven komen. Laat staan dat ik er hier mee in Griekenland zou rondtoeren...Ik wou natuurlijk weten hoeveel de andere auto's dan wel moesten kosten en ja hoor, nog meer van dat fraais kost al gauw 50.000 of 80.000 Euro.Zonder accessoires. En dan te bedenken dat ik mijn rammelbak van een oude Seat hier in de Griekse straten twee jaar geleden aanschafte voor 500 (ja, vijfhonderd) Euro. Met blutsen en builen als accessoires allemaal inbegrepen. Belgenland presenteert zich dus op deze manier aan de vreemdeling die voor het eerst kennismaakt. Dure auto's. Wansmakelijk dure auto's.
De beelden zullen morgen naar Afrika,Sri Lanka,Kuala Lumpur worden doorgeseind als symbolen van een rijke cultuur waar mensen zich zulk een karretje kunnen veroorloven. En dan schrikken we er van dat ze uit al die landen naar België willen komen om mee te genieten van zoveel weelde en melk en honing ?
En over eten gesproken...Als ik dan nog eens een avondje lui doorbreng voor de televisie en zappend de overvolle reclameblokken wil vermijden; kom ik op elke zender in een kookprogramma terecht ! Wat een weelde aan eten,jongens ! Gene gewone Vlaamse kost hoor. Gene stoemp met worst. Exquise gerechten met sausen en attributen die koningen en prinsen moeten doen watertanden. Vlaanderen kookt ! Of kijkt naar koken ?
Als ik met de ogen van een 'vreemdeling' -die ik blijkbaar begin te worden- kijk naar dit alles, moet ik me toch een dikke sukkelaar voelen. Ik eet niet zoals Vlaanderen eet en rijd niet zoals Vlaanderen rijdt. Ik verbaas mij over zoveel decadente luxe en binnenkort ga ik misschien ook wel op de foto met BMW, Audi of Mercedes. Of misschien wordt sterrenchef Peter Goossens wel mijn nieuwste idool ?
Hoe rijk Vlaanderen zich toont, hoe arm is het al geworden...
Voor mij dan liever geen 'schijn' maar 'zijn'. Ik was na enkele dagen blij om weer terug in mijn failliete moederland te zijn.De terugrit in mijn rammelkar was zalig en de Griekse sla met fetakaas smaakte overheerlijk. Yassu !