Inhoud

Grappig-Ernstig-Ontroerend-Simpel-Gewoon-Eigenzinnig-Vrolijk-Kwaad-Bewogen... kortom écht Bob's

Schiet op kinderen

Niks zo laf en walgelijk als jezelf de geschiedenis in te schieten op weerloze kinderen... De schutter, van wie ik de naam zo snel mogelijk wil vergeten, is een product van onze cultuur.
We moeten het inderdaad niet hebben over wapenbezit in de Verenigde Staten. Dat is zo oud als de States zelf. Het Wilde Westen. Er zijn 300 miljoen wapens onder de Amerikanen. Alleen in de handen van de meest verstoorden onder hen zijn ze gevaarlijk. De president zal er niet in slagen om het wapenbezit, dat verankerd is in de Amerikaanse grondwet, te verbieden of terug te schroeven.
Wél kunnen we andere dingen doen, die niet bij wet vastliggen. Of we kunnen andere wetten maken.
Zou zouden we voortaan in de media helemaal geen aandacht meer mogen geven aan de dader.
Zijn naam wordt dan niet meer genoemd. Zijn achtergrond wordt niet meer uitvoerig meegedeeld. Zijn motieven komen niet langer uitgesmeerd in de pers. Mister 'nobody' blijft dus op die manier voor iedereen 'niemand'... Het zou al vele van zijn soortgenoten de lust ontnemen om als een held de geschiedenis in te gaan! We zouden daarentegen wat meer kunnen vertellen over de slachtoffers en welke dromen zij allemaal nog wel hadden.
Als we vaststellen dat één van de dromen van kinderen is om later 'beroemd' te willen worden; kunnen ook gezaghebbende beroemdheden zich best moreel uitspreken over dit soort drama's. Ze kunnen zieke geesten duidelijk maken dat er heel wat moeizaam werk en gezwoeg aan hun status is voorafgegaan en dat zulke eenmalige daden hoogst verwerpelijk zijn. Beroemd worden door 'agressie' zou sowieso moeten worden afgekeurd.
We zouden daarom per direct gewelddadige videogames uit de handel kunnen nemen- zoals ik al bij elk schietdrama (ook in deze blogs) suggereerde- omdat alle daders van dit soort terroristische aanslagen 'gamers' zijn, die daar hun opleiding hebben genoten ! Ze worden er beloond voor het aantal 'hits' en het aantal doden...
Bij terroristische aanslagen van bv. Al Quada elimineren we toch ook de trainingskampen en zorgen we ervoor dat mentaal zwakke en beïnvloedbare individuen er niet zomaar terecht kunnen.
We zouden in scholen en opvoeding meer oog en oor moeten hebben voor de 'stilsten' onder de leerlingen en jongeren. Dat zijn potentieel de gevaarlijksten.De eenzaten broeien al te vaak op thema's die in hun solistische geesten wanstaltige vormen aannemen. We laten ons teveel misleiden door (té) vriendelijke,stille,brave,perfecte en 'aangepaste' kinderen. Hun verhaal is dikwijls heel schrijnend en wil gehoord worden ! Een groot verdriet kan vaak een tsunami aan verdriet bij anderen veroorzaken.
Laat ons dus niet de kop in het zand steken en ongeloofwaardig zeggen dat we het niet hebben geweten en het niet begrijpen... Er lopen duizenden tijdbommen onder onze jongeren rond ! Uitgestotenen, gepesten, verongelijkten, gekwetsten en verdrietigen...die zich op het net gooien of van bruggen en voor treinen springen.
De 'psychische oorlog' die zij binnen zichzelf voeren maakt slachtoffers. De explosie van agressie die ze meedragen, stoppen we enkel door meer zorgzaamheid,attentie,empathie en tijd voor hen op te brengen. Het creeëren van helden en af-goden in de sport,de film,de showbizz en overal elders, moet stoppen. Of, we maken monsters !
Een halfautomatisch wapen is voor sommigen voldoende voor de finale en ultieme 'walk of fame'...

2 opmerkingen:

  1. Stefanie De Keersmaecker17 december 2012 om 05:41

    Mooie reactie Bob!
    We moeten inderdaad streven naar een warme, sociale maatschappij waarin we opnieuw aandacht en tijd hebben voor elkaar en voor zaken die er echt toe doen.
    De economie primeert, alles moet snel gaan en geld opbrengen. Als je voldoende geld 'verdiend' hebt, heb je het gemaakt. Er wordt ons wijsgemaakt en opgedrongen dat we gelukkig zullen worden door te consumeren. Vele mensen kunnen dit niet aan, en terecht! Ergens voelen ze aan dat dat niet is waar het om draait. En degenen die uit de boot vallen, horen er niet bij, worden uitgespuwd en zijn 'mislukt'. Wat een druk leggen we onszelf en onze kinderen op! En dan schrikken we ervan dat ze 'verdwijnen' achter hun computers, naar een virtuele wereld waar ze kunnen zijn wie ze willen zijn, waar ze wraak kunnen nemen op de maatschappij waartoe ze niet behoren.
    De crisis heeft laten zien dat het niet werkte zoals we bezig waren. Laat dit een kans zijn om de zaken anders aan te pakken!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bizar te lezen dat Bob VanSant toch om kinderen geeft. Toen mijn moeder bij hem in therapie was / in de leefgroep zat, had ik niet die indruk. Wat een arrogante klootzak!

    BeantwoordenVerwijderen