Met Pasen worden er traditioneel eieren gegeten,gegeven, beschilderd en verwerkt in allerlei producten.In Nederland zal men bv. dit paasweekend met z'n allen ruim 30 miljoen eieren (2 per persoon) hebben verorberd.
Zaterdag waren de eieren in de supermarkt hier compleet uitverkocht. Er waren enkel nog enkele pakjes rood beschilderde eieren te koop.
De rode kleur symboliseert hier in Griekenland het bloed van Christus. Het is ook de gewoonte dat men deze rode eieren kado krijgt en dan bij iemand anders met zo'n ei elkaars eieren aantikt. Het ei dat niet geschonden is, zonder bluts dus, brengt de houder een heel jaar geluk. Natuurlijk zijn de eieren hardgekookt. Het zou anders nogal een janboel worden op al die paasbeste kostuums en outfits. Want vandaag was het echt wel te zien dat het feestdag was ! Zelfs de meest gore visser, liep erbij alsof hij bij de koning op bezoek moest.
Eieren...
Het heeft me altijd gefascineerd ! Wat zou de wereld zijn zonder eieren ? Niet alleen om te koken of te bakken zijn ze een onmisbaar ingrediënt; we maken er allerlei gerechten mee en er zou geen mayonaise of nagerecht, koekje of ijs kunnen zijn zonder een ei te breken.
Met Pasen symboliseert het ei het nieuwe leven en de vruchtbaarheid. De lente is eiertijd. De christelijke godsdiensten kennen het ei met Pasen, maar ook de protestanten en andere religies. De Roomse Kerk brengt eieren via de klokken die op witte donderdag naar Rome vertrekken en op Paaszondag eivol terugkeren om de kinderen te verblijden met (vooral dan) chocolade eieren.
Dat kennen de Grieks orthodoxen dan weer niet zo. Het rode ei wordt in het zoete paasbrood (Tsoureki) verwerkt of als geluksritueel gebruikt, maar daar houdt het dan mee op.Geen toonbanken vol chocolade eieren hier. De niet christelijke godsdiensten kennen dan weer niet de Roomse klokken, maar de paashaas die gul zijn eieren onder de kinderen verdeelt.
De traditie om eieren te beschilderen zou voortkomen van het feit dat men vroeger in de vastentijd ook geen eieren mocht eten. Die werden dan bijgehouden tot Pasen,40 dagen lang, en de oudst bewaarde eieren- die voor consumptie twijfelachtig waren geworden- werden beschilderd of gemerkt. Zo ontstonden zelfs hele miniatuurkunstwerkjes. Vooral in Rusland.
Het ei is een van de meest voedzame en gezondste producten dat bovendien ook nog goedkoop is.
Ik herinner mij dat mijn grootvader elke dag een ei at voor ontbijt.Mensen die veel handenarbeid moesten doen aten eieren en spek. Een stevig ontbijt om de zware werkdag te beginnen.
Wist je dat er circa 4,89 miljard leghennen op de wereld zijn ? Ruim 800 miljoen daarvan leven in China, 275 miljoen in de VS, 290 miljoen in de EU, 134 miljoen in India en 115 miljoen in Mexico; Nederland huisvest ongeveer 30 miljoen leghennen.
Deze leghennen leggen tezamen wereldwijd jaarlijks bijna 10 miljard consumptie-eieren !
China is de grootste eiproducent ter wereld; De jaarlijkse eierconsumptie per hoofd van de bevolking verschilt per land: in Mexico is dat 321, in de VS 258 en in India slechts 37; Nederland en België zitten zowat in de middenmoot met 183 eieren per persoon per jaar
Kippen zouden een standbeeld moeten krijgen !
Bovendien leveren ze dan ook nog lekker gezond vlees, zijn ze prima afvalverwerkers en als de leghennen uitgelegd zijn versterken ze onze soepen of zijn ze heerlijk als 'vol au vent' (koninginnenhapje).
Niet voor niets noemen we het een koninginnenhapje.
De leeuw mag dan wel de koning der dieren zijn; de kip is ongetwijfeld de Koningin.
Zonder kippen geen eieren en zonder eieren geen Pasen meer !
Helemaal niet zo'n domme kip...
Inhoud
Grappig-Ernstig-Ontroerend-Simpel-Gewoon-Eigenzinnig-Vrolijk-Kwaad-Bewogen... kortom écht Bob's
Geheimen - Delen is helen...
Naar aanleiding van de pedofiele schandalen in de kerk in België, is er een alsmaar luidere roep om het biechtgeheim, wat dus eigenlijk een beroepsgeheim is, af te schaffen en juridisch niet te erkennen als reden om strafbare feiten niet verplicht te melden. Met andere woorden; als het 'beroepsgeheim' wordt opgeheven kunnen en moéten hulpverleners en priesters het gerecht inschakelen. Dat is wat men suggereert.
Gaat men het bankgeheim dan ook afschaffen ?
Niemand nog geheimen ?
Alles open en bloot en overal medewerkers van Big Brother die elke misstap die iemand begaat, rapporteren en signaleren ? Ons overwerkte gerechtsapparaat gaat helemaal ontsporen !
Rik Torfs, senator en kerkjurist is tégen de afschaffing van het biechtgeheim (lees beroepsgeheim) en ik ben het met hem eens. Hij stelt :
"Waarom is het biechtgeheim belangrijk? Wie biecht, verkrijgt daardoor mentaal asiel. Feiten die het daglicht niet mogen zien, komen naar boven in een veilige omgeving die totale geheimhouding garandeert. Dat biedt de delinquent een unieke mogelijkheid om een medemens te zeggen wat anders voor altijd verborgen zou blijven. De kans dat een mens het volstrekt ongehoorde wat hij heeft gedaan met iemand anders kan delen, betekent bevrijding uit een gruwelijk isolement. Daarbij is de vergiffenis van de zonde niet het belangrijkste, maar de mogelijkheid om het onzegbare uit te spreken."
Vertaald naar therapie, waar ook vaak geheimen aan het licht gebracht worden en cliënten rekenen op geheimhouding in vertrouwen, zou het afschaffen van dit beroepsgeheim betekenen dat er bv. veel meer zelfmoorden zouden plaatsvinden. En er zijn er al zoveel !
Mensen zouden hun verleden niet alleen kunnen blijven dragen in hun emotioneel isolement.
Het delen is immers ook helen.
Heel wat depressies; latent,gemaskeerd of uitgesproken, hebben te maken met geheimen.
Het schuldgevoel en de ondraaglijke last die gebeurde feiten met zich hebben meegebracht, gaat soms na vele jaren een psychische en/of fysieke eigen-aardige uitweg zoeken.
Als het om strafbare feiten gaat, gaan cliënten dit dus niet meer vertellen aan een hulpverlener, met alle gevolgen vandien. Nog niet zo lang geleden waren bv. abortus,overspel en euthanasie ook strafbaar.
Het gerecht schiet er dus niets mee op en de betrokkene gaat net nog meer in het verborgene leven. Dit kan leiden tot veel ernstiger psychische problematiek, zoals zelfmoord, maar ook psychoses, schizofrenie,paranoïa en allerlei psychiatrische ziektebeelden die het gevolg zijn van een depressie die niet bij de wortel is aangepakt.
Wat ik wel als therapeut altijd heb voorgehouden is dat ik als hulpverlener ook een taak heb naar de samenleving toe en dat ik onvrede, misbruiken en allerlei andere maatschappelijke oorzaken van depressie moet vertalen en terugkoppelen. Ik moet dus (anoniem) waarschuwen en signaleren,ja.
Dat is ook de reden waarom ik al die jaren al boeken en artikels schrijf en lezingen geef. Ik nodig mijn collega's trouwens uit om dat ook te doen. Mensen moeten weten wat anderen problemen bezorgt.
Je kan niet lijdzaam toezien hoe er misbruik is en dit in de veilige beslotenheid van je therapiekamer houden als je cliënt de deur uit is. Uiteraard beroert het me ook als ik zulke dingen hoor. Vaak ben ik ook 'kotsmisselijk' geweest van schrijnende verhalen van cliënten. Maar feiten, met naam en toenaam, aanhangig maken bij het gerecht is een andere zaak.Ook al ben ik het soms ook niet eens met opgebiechte feiten.
In het beste geval kan ik mijn cliënt aanmoedigen en stimuleren om dat zelf te doen. Maar dan ben ik helemaal niet zeker dat er op een serene en zorgvuldige manier met die klacht of bekentenis wordt omgesprongen. Nog steeds niet, tot op de dag van vandaag.
Ik ben niet zeker dat 'het gerecht' op dezelfde betrokken manier luistert als ikzelf tracht te doen. Een verkrachting kan ook mentaal gebeuren en ik schat onze speurders en politiemensen niet altijd fijngevoelig genoeg in om met sommige delicate menselijke thema's zorgvuldig te kunnen omgaan.
De bewijzen daarvan zijn recent nog maar geleverd in de 'operatie kelk' en de brute inbeslagname van alle klachten over seksueel misbruik bij de commissie Adriaenssens.
We hebben nu vooral -omwille van de actualiteit -geheimen rond seksueel misbruik voor ogen, maar er zijn nog heel wat andere gebeurtenissen in iemands leven die belastend, moreel en soms juridisch niet toelaatbaar zijn.Moet ik bv. dan melden als mijn cliënt illegale drugs gebruikt of ze zelfs dealt ?
Therapeuten worden wel eens 'de hedendaagse biechtvaders' genoemd. Als 'biechten' niet meer kan,zonder de angst op onderzoeken en juridische stappen, is de hulpverlening ten dode opgeschreven.
We kunnen als hulpverlener dan enkel nog oppervlakkig dweilen met de kraan open. En daar heeft niemand wat aan.
We bevorderen dan enkel maar de schijn en niet het kunnen 'zijn'.
In ieder geval houd ik mijn beroepsgeheim in ere en in stand, hoe de wet ook zou worden veranderd. Ook al zou het me zelf in juridische moeilijkheden brengen !
De basis van elke goede hulp en alle relaties trouwens, is vertrouwen...
Dus, heel wat menselijke geheimen, over dertig jaar hulpverlening, zal ik gegarandeerd meenemen in mijn graf. Mijn (ex)cliënten kunnen dus gerust zijn !
Gaat men het bankgeheim dan ook afschaffen ?
Niemand nog geheimen ?
Alles open en bloot en overal medewerkers van Big Brother die elke misstap die iemand begaat, rapporteren en signaleren ? Ons overwerkte gerechtsapparaat gaat helemaal ontsporen !
Rik Torfs, senator en kerkjurist is tégen de afschaffing van het biechtgeheim (lees beroepsgeheim) en ik ben het met hem eens. Hij stelt :
"Waarom is het biechtgeheim belangrijk? Wie biecht, verkrijgt daardoor mentaal asiel. Feiten die het daglicht niet mogen zien, komen naar boven in een veilige omgeving die totale geheimhouding garandeert. Dat biedt de delinquent een unieke mogelijkheid om een medemens te zeggen wat anders voor altijd verborgen zou blijven. De kans dat een mens het volstrekt ongehoorde wat hij heeft gedaan met iemand anders kan delen, betekent bevrijding uit een gruwelijk isolement. Daarbij is de vergiffenis van de zonde niet het belangrijkste, maar de mogelijkheid om het onzegbare uit te spreken."
Vertaald naar therapie, waar ook vaak geheimen aan het licht gebracht worden en cliënten rekenen op geheimhouding in vertrouwen, zou het afschaffen van dit beroepsgeheim betekenen dat er bv. veel meer zelfmoorden zouden plaatsvinden. En er zijn er al zoveel !
Mensen zouden hun verleden niet alleen kunnen blijven dragen in hun emotioneel isolement.
Het delen is immers ook helen.
Heel wat depressies; latent,gemaskeerd of uitgesproken, hebben te maken met geheimen.
Het schuldgevoel en de ondraaglijke last die gebeurde feiten met zich hebben meegebracht, gaat soms na vele jaren een psychische en/of fysieke eigen-aardige uitweg zoeken.
Als het om strafbare feiten gaat, gaan cliënten dit dus niet meer vertellen aan een hulpverlener, met alle gevolgen vandien. Nog niet zo lang geleden waren bv. abortus,overspel en euthanasie ook strafbaar.
Het gerecht schiet er dus niets mee op en de betrokkene gaat net nog meer in het verborgene leven. Dit kan leiden tot veel ernstiger psychische problematiek, zoals zelfmoord, maar ook psychoses, schizofrenie,paranoïa en allerlei psychiatrische ziektebeelden die het gevolg zijn van een depressie die niet bij de wortel is aangepakt.
Wat ik wel als therapeut altijd heb voorgehouden is dat ik als hulpverlener ook een taak heb naar de samenleving toe en dat ik onvrede, misbruiken en allerlei andere maatschappelijke oorzaken van depressie moet vertalen en terugkoppelen. Ik moet dus (anoniem) waarschuwen en signaleren,ja.
Dat is ook de reden waarom ik al die jaren al boeken en artikels schrijf en lezingen geef. Ik nodig mijn collega's trouwens uit om dat ook te doen. Mensen moeten weten wat anderen problemen bezorgt.
Je kan niet lijdzaam toezien hoe er misbruik is en dit in de veilige beslotenheid van je therapiekamer houden als je cliënt de deur uit is. Uiteraard beroert het me ook als ik zulke dingen hoor. Vaak ben ik ook 'kotsmisselijk' geweest van schrijnende verhalen van cliënten. Maar feiten, met naam en toenaam, aanhangig maken bij het gerecht is een andere zaak.Ook al ben ik het soms ook niet eens met opgebiechte feiten.
In het beste geval kan ik mijn cliënt aanmoedigen en stimuleren om dat zelf te doen. Maar dan ben ik helemaal niet zeker dat er op een serene en zorgvuldige manier met die klacht of bekentenis wordt omgesprongen. Nog steeds niet, tot op de dag van vandaag.
Ik ben niet zeker dat 'het gerecht' op dezelfde betrokken manier luistert als ikzelf tracht te doen. Een verkrachting kan ook mentaal gebeuren en ik schat onze speurders en politiemensen niet altijd fijngevoelig genoeg in om met sommige delicate menselijke thema's zorgvuldig te kunnen omgaan.
De bewijzen daarvan zijn recent nog maar geleverd in de 'operatie kelk' en de brute inbeslagname van alle klachten over seksueel misbruik bij de commissie Adriaenssens.
We hebben nu vooral -omwille van de actualiteit -geheimen rond seksueel misbruik voor ogen, maar er zijn nog heel wat andere gebeurtenissen in iemands leven die belastend, moreel en soms juridisch niet toelaatbaar zijn.Moet ik bv. dan melden als mijn cliënt illegale drugs gebruikt of ze zelfs dealt ?
Therapeuten worden wel eens 'de hedendaagse biechtvaders' genoemd. Als 'biechten' niet meer kan,zonder de angst op onderzoeken en juridische stappen, is de hulpverlening ten dode opgeschreven.
We kunnen als hulpverlener dan enkel nog oppervlakkig dweilen met de kraan open. En daar heeft niemand wat aan.
We bevorderen dan enkel maar de schijn en niet het kunnen 'zijn'.
In ieder geval houd ik mijn beroepsgeheim in ere en in stand, hoe de wet ook zou worden veranderd. Ook al zou het me zelf in juridische moeilijkheden brengen !
De basis van elke goede hulp en alle relaties trouwens, is vertrouwen...
Dus, heel wat menselijke geheimen, over dertig jaar hulpverlening, zal ik gegarandeerd meenemen in mijn graf. Mijn (ex)cliënten kunnen dus gerust zijn !
Griekenland Dier-on-vriendelijkste land..?
Volgens de Nederlandse Stichting Dierenleed is Griekenland het meest dier-onvriendelijkste land ter wereld ! Nederland zelf staat op de zesde plaats en België doet het met een 16e plaats niet slecht. Vraag is natuurlijk waarop men zich baseert om zulke lijsten te maken.
De Grieken zullen hun dieren inderdaad niet overmatig vertroetelen en verwennen zoals wij dat doen. In een grootwarenhuis moet je zoeken achter gadgets voor pets of speciale voeding. Veeartsen kunnen hier niet leven van hun beroep alleen en houden er allemaal een winkel bij open met zaaigoed,tuingereedschap,hondenvoer of bloemen.
Voor de Grieken zijn honden en katten nog nuttige dieren.Niet enkel voor gezelschap dus. Katten zijn er om ongedierte als ratten en slangen te verdelgen en honden zijn er om het erf te bewaken en vossen te verjagen.
Wie kent er niet de mooie Griekse plaatjes en foto's van spinnende katten op de visnetten of tegen de witgekalkte geveltjes ? Elke toerist neemt foto's van Griekse katten alsof het een rariteit betreft. Er zijn zelfs speciale jaarkalenders die alleen de Griekse katten als thema hebben. Katten worden hier ook niet gesteriliseerd of gecastreerd,zoals in de lage landen. Ook castratie bij honden wordt slechts mondjesmaat toegepast en zelfs meewarig bekeken.
De natuurlijke selectie bepaalt hier wel welke katten en honden overleven en welke niet. Het zijn ook buitendieren en geen salonkatten of schootjeshonden die men hier tegenkomt. Er zijn ook geen overvolle asielen zoals er bij ons 80.000 dieren daar opgesloten zitten !
Ook de honden lopen vrij los in het straatbeeld en als niemand er zich over ontfermt werpen ze hun jongen ergens ten velde en worden de puppy's al of niet geadopteerd of vallen ze ten prooi aan ziektes of roofdieren. Is dat dieronvriendelijk ? Geen enkele 'straathond' (letterlijk) heb ik ooit zien aanvallen of bijten naar mensen.
Op z'n minst kan je zeggen dat men hier de 'natuur zijn gang laat gaan'.
Is het dan dier-vriendelijk om een hond of een kat (of meerdere zelfs) te houden op een appartement zoals de Noordelingen doen ? Wist je dat de Nederlandse en Belgische katten en honden ziek zijn van het overgewicht en dat het schandelijke obesitas bij dieren een ware plaag is ? Of is het diervriendelijk om honden te hebben die voortdurend aan de leiband moeten lopen en daardoor agressief worden ? Of depressief ? Wist je dat Belgische en Nederlandse honden vaak aan de Prozac (antidepressiva) zijn ? En gedrags-en karakterstoornissen vertonen, zodat er een hondentherapeut moet aan te pas komen !? Er zijn zelfs speciale drukbekeken tv- programma's over hoe je je 'lastige hond' moet aanpakken ! Is dat diervriendelijk ? De Grieken zouden gieren van het lachen als ze zoiets zien.Ze begrijpen ook de commotie van veel buitenlanders niet over hun houding tegenover dieren.Ze zouden daarentegen kwaad zijn als ze onze legbatterijen voor kippen of varkensstallen zouden zien ! En ja, aan elk Grieks huis hangt er ook een kanarievogel in een kooitje te zingen. Want dat brengt volgens de overlevering 'geluk'. Ook onze grootvaders hadden een zingende kanarievogel !
In België en Nederland wordt er aan dierenvoeding en materiaal voor huisdieren evenveel uitgegeven als aan babyartikelen en -voeding En de vergelijking houdt daar niet op. Sommige mensen behandelen hun hond of kat ook als een baby.Misschien zelfs nog beter !?
Dit is pure, soms ziekelijke, overdracht en projectie.
Alleen al in Nederland zijn er ruim 2 miljoen honden.Toch vinden -vooral Nederlanders- dat ze zich tijdens hun vakantie in Griekenland moeten ontfermen over de zgn. zielige loslopende Griekse honden, die ze dan 'zwerfhonden' noemen en na vaccinatie, met draagkooi en vaak duur transport, meenemen naar het overbevolkte (overhondse) Nederland. Er ontstaan hier zelfs heuse Nederlandse stichtingen die zich het lot van 'de arme Griekse hond' ter harte nemen en waar je kan voor doneren.
De dieren worden compleet uit hun habitat en biotoop geplukt en van hun 'vrijheid' (synoniem voor zwerven ?) beroofd om dan ergens op enkele vierkante meter hun druilerige Nederlandse leven depressief verder te moeten slijten ! Is dat diervriendelijkheid ?
Moest ik hond zijn...
Het is zo makkelijk om met het vingertje te wijzen, lesjes te spellen en lijstjes te maken met goed en fout.
Het is zo makkelijk om empathisch te zijn voor dieren en hen allerlei menselijke gevoelens toe te dichten. Het is kennelijk veel moeilijker empathie op te brengen voor een andere cultuur, andere gewoontes en visies van mensen en volken...
Laat ons misschien daar eerst mee beginnen ?
Hoe meer men mensen bemint, hoe minder men dieren nodig heeft om het eigen gemis aan liefde en warmte op te projecteren...
De Grieken zullen hun dieren inderdaad niet overmatig vertroetelen en verwennen zoals wij dat doen. In een grootwarenhuis moet je zoeken achter gadgets voor pets of speciale voeding. Veeartsen kunnen hier niet leven van hun beroep alleen en houden er allemaal een winkel bij open met zaaigoed,tuingereedschap,hondenvoer of bloemen.
Voor de Grieken zijn honden en katten nog nuttige dieren.Niet enkel voor gezelschap dus. Katten zijn er om ongedierte als ratten en slangen te verdelgen en honden zijn er om het erf te bewaken en vossen te verjagen.
Wie kent er niet de mooie Griekse plaatjes en foto's van spinnende katten op de visnetten of tegen de witgekalkte geveltjes ? Elke toerist neemt foto's van Griekse katten alsof het een rariteit betreft. Er zijn zelfs speciale jaarkalenders die alleen de Griekse katten als thema hebben. Katten worden hier ook niet gesteriliseerd of gecastreerd,zoals in de lage landen. Ook castratie bij honden wordt slechts mondjesmaat toegepast en zelfs meewarig bekeken.
De natuurlijke selectie bepaalt hier wel welke katten en honden overleven en welke niet. Het zijn ook buitendieren en geen salonkatten of schootjeshonden die men hier tegenkomt. Er zijn ook geen overvolle asielen zoals er bij ons 80.000 dieren daar opgesloten zitten !
Ook de honden lopen vrij los in het straatbeeld en als niemand er zich over ontfermt werpen ze hun jongen ergens ten velde en worden de puppy's al of niet geadopteerd of vallen ze ten prooi aan ziektes of roofdieren. Is dat dieronvriendelijk ? Geen enkele 'straathond' (letterlijk) heb ik ooit zien aanvallen of bijten naar mensen.
Op z'n minst kan je zeggen dat men hier de 'natuur zijn gang laat gaan'.
Is het dan dier-vriendelijk om een hond of een kat (of meerdere zelfs) te houden op een appartement zoals de Noordelingen doen ? Wist je dat de Nederlandse en Belgische katten en honden ziek zijn van het overgewicht en dat het schandelijke obesitas bij dieren een ware plaag is ? Of is het diervriendelijk om honden te hebben die voortdurend aan de leiband moeten lopen en daardoor agressief worden ? Of depressief ? Wist je dat Belgische en Nederlandse honden vaak aan de Prozac (antidepressiva) zijn ? En gedrags-en karakterstoornissen vertonen, zodat er een hondentherapeut moet aan te pas komen !? Er zijn zelfs speciale drukbekeken tv- programma's over hoe je je 'lastige hond' moet aanpakken ! Is dat diervriendelijk ? De Grieken zouden gieren van het lachen als ze zoiets zien.Ze begrijpen ook de commotie van veel buitenlanders niet over hun houding tegenover dieren.Ze zouden daarentegen kwaad zijn als ze onze legbatterijen voor kippen of varkensstallen zouden zien ! En ja, aan elk Grieks huis hangt er ook een kanarievogel in een kooitje te zingen. Want dat brengt volgens de overlevering 'geluk'. Ook onze grootvaders hadden een zingende kanarievogel !
In België en Nederland wordt er aan dierenvoeding en materiaal voor huisdieren evenveel uitgegeven als aan babyartikelen en -voeding En de vergelijking houdt daar niet op. Sommige mensen behandelen hun hond of kat ook als een baby.Misschien zelfs nog beter !?
Dit is pure, soms ziekelijke, overdracht en projectie.
Alleen al in Nederland zijn er ruim 2 miljoen honden.Toch vinden -vooral Nederlanders- dat ze zich tijdens hun vakantie in Griekenland moeten ontfermen over de zgn. zielige loslopende Griekse honden, die ze dan 'zwerfhonden' noemen en na vaccinatie, met draagkooi en vaak duur transport, meenemen naar het overbevolkte (overhondse) Nederland. Er ontstaan hier zelfs heuse Nederlandse stichtingen die zich het lot van 'de arme Griekse hond' ter harte nemen en waar je kan voor doneren.
De dieren worden compleet uit hun habitat en biotoop geplukt en van hun 'vrijheid' (synoniem voor zwerven ?) beroofd om dan ergens op enkele vierkante meter hun druilerige Nederlandse leven depressief verder te moeten slijten ! Is dat diervriendelijkheid ?
Moest ik hond zijn...
Het is zo makkelijk om met het vingertje te wijzen, lesjes te spellen en lijstjes te maken met goed en fout.
Het is zo makkelijk om empathisch te zijn voor dieren en hen allerlei menselijke gevoelens toe te dichten. Het is kennelijk veel moeilijker empathie op te brengen voor een andere cultuur, andere gewoontes en visies van mensen en volken...
Laat ons misschien daar eerst mee beginnen ?
Hoe meer men mensen bemint, hoe minder men dieren nodig heeft om het eigen gemis aan liefde en warmte op te projecteren...
De lijst dieronvriendelijke landen:
1. Griekenland, 2. Spanje, 3. Nederlandse Antillen, 4. Nederland, 5. Roemenië, 6. Turkije, 7. Venezuela, 8. Bulgarije, 9. Egypte, 10. Portugal, 11. Mexico, 12. Aruba, 13. China, 14. Thailand, 15. Verenigde Staten, 16. BELGIE, 17. Brazilië, 18. Italië, 19. Zuid- Afrika, 20. Japan... 54. Colombia, 55. Rusland, 56. Zweden. (belga/adha)
Kalo Paska
καλό πάσκα
De kleine Pic-Up-vrachtwagentjes rijden aan en af met nietsvermoedende 'onschuldige' lammeren. Allemaal voor de slacht. Het grote paasfeest is in volle voorbereiding. Iedereen is druk in de weer met koken,bakken en braden. Soms raakt zelfs de suikervoorraad op in de winkels. De Grieken zijn échte zoetbekken,zoals de meeste zuiderlingen en de gebakjes zijn altijd van de partij.Op televisie is er zelfs een tv-kok die niets anders doet dan cake en taarten bakken.Pasen is hét feest bij uitstek in Griekenland. Meer nog dan Kerstmis. En de vasten wordt hier ook nog serieus genomen.
Niet drinken, geen vlees eten en sommigen beweren zelfs al die tijd geen seks te hebben ! Dat laatste kan je met een korreltje zout nemen. De Grieken vrijen immers het meest in heel Europa. Gaan ze daarom misschien wel economisch failliet ?
Veertig dagen heeft men toegeleefd naar het feest van zondag. De kerken lopen vol. In tegenstelling tot bij ons.
Op televisie zie je urenlange uitzendingen vanuit de kerk. En vieringen kunnen hier echt wel héél lang duren. Met zingende pappas (pastoors) en devote paasbest geklede gelovigen. Ook de films op TV zijn aangepast. Allemaal over het lijdensverhaal en Bijbelse thema's. De kerk heeft hier nog heel wat in de pap te brokken. De Grieks Orthodoxe religie is een christelijke oergodsdienst, vergelijkbaar met het katholicisme. Sinds 1864 is het een staatsgodsdienst met ruim 10 miljoen gelovigen. Dus, bijna de gehele Griekse bevolking en talrijke Grieken in het buitenland.Velen ook in Israël.
Bij elke profane gelegenheid - of het nu de Nationale feestdag is, of Onafhankelijkheidsdag- staan de popes op de eerste rij. Kerk en Staat zijn helemaal niet gescheiden. De Griekse pappas zijn overal in het straatbeeld nog opvallend aanwezig met hun lange zwarte of blauwe kledij, hun obligate lange baard en eigenaardig, op een kachelpijp lijkende, hoofddeksel. Ze zijn talrijk. Ze mogen ook huwen en hebben meestal een hele schare kinderen.Seksueel misbruik door pedofiele priesters is hier geen thema.
Deze week is de 'Grote Week'. Elke dag is 'groot'. Grote maandag, Grote dinsdag... En alle dagen zijn er kerkdiensten. Met als hoogtepunt de nachtdienst op zaterdagavond. Dan gaat iedereen piekfijn uitgedost naar zijn favoriete kerk. Bidden en babbelen. Men loopt binnen en buiten in de kerk. Rookt een sigaretje voor de kerkpoort en gaat weer binnen een kaarsje aansteken of meezingen. Er wordt veel gezongen.
Op het kerkplein verzamelt zich een bonte menigte van kinderen,volwassenen, bejaarden en alle vrouwen die gegarandeerd naar de kapper zijn geweest en nieuwe kleren dragen.Hier en daar ruik je tussen het vele wierook de doordringende geur van mottenballen. De mottenbal is hier nog helemaal niet uit de mode. De glitter kan niet op ! Iedereen wenst iedereen 'Kalo Paska'.
En om middernacht wordt het Christusbeeld buiten de kerk gedragen en worden de klokken geluid en worden er oorverdovende voetzoekers en vuurwerk afgestoken. Om dan naar huis te keren met een brandende kaars,ontstoken aan de paaskaars, waar men aan de deurstijl een zwart roetkruisje mee maakt om het hele jaar geluk af te smeken.
Pasen zelf is familiedag. De Grieken reizen dan massaal naar hun geboortedorp.Zoals de Amerikanen dat bij Thanksgiving Day doen.De vrouwen hebben al de hele week gekookt en gebakken en de mannen hebben hun beste lam uitgezocht.
Van rond de middag is het verzamelen geblazen rond het spit. Uren kan het nog duren voor het paaslam klaar is. Maar ondertussen worden allerlei hapjes uit de keuken aangeboden, overgoten met heel wat wijn en ouzo. Allemaal in de eigen tuin, onder de bloeiende lentebloesems. Het feest kan tot in de vroege uurtjes duren en het hoeft niet gezegd dat - na 40 dagen vasten - er op alle terreinen een explosie volgt.
Tweede Paasdag is dus meestal heel stil in het dorp.
Het begin van het nieuwe kerkelijke jaar. De start van het nieuwe zomerseizoen en het buitenleven.
Het feest van het licht...
Kalo Paska ! Chronia Pola ! Vrolijk Pasen...
Iedereen 'Slachtoffer' ?
We leven in een 'slachtoffercultuur'. Figuurlijk dan toch.
Want letterlijk is een slacht-offer meestal een dier dat wordt geofferd om godsdienstige redenen en om een soort 'zuivering' te bekomen. Het paaslam bijvoorbeeld. Gek genoeg is het slacht-offer in wezen hetzelfde als de 'zondebok'. Die werd vroeger één keer per jaar overladen met alle zonden van het volk van Israël en dan voorgoed de woestijn ingejaagd. Op die manier geraakten de mensen van hun frustraties en eigen misstappen af. Zoals we deden bij die gewezen Belgische bisschop die nu in de vergeetput zit.
Rond slachtoffers is er tegenwoordig heel wat te doen.
In Nederland zijn er bij 'slachtofferhulp' zo'n 1500 vrijwilligers en 300 beroepskrachten werkzaam. Of het nu een verkeersongeval, een uitslaande brand, een zelfmoord,seksueel misbruik,een overval, een echtelijke ruzie of een verdwijning betreft...'Slachtofferhulp is ter plaatse'.
Een hele geruststelling als we dit horen op televisie of lezen in de krant. Dan moeten we zélf als omgeving niets meer doen,toch ? Het is allemaal in professionele handen. We kunnen verder overgaan tot de orde van de dag. Zaak gesloten.We kunnen dus ook gerust doorgaan met slachtoffers te maken. Ze worden allemaal immers vakkundig opgevangen.
Voel je je zelf slachtoffer van iets of iemand ? Je kan gewoon telefoneren en er wordt voor je gezorgd.Gratis en voor niets. En iedereen leeft mee met 'slachtoffers'. In naam van de slachtoffers zijn mensen verontwaardigd en gechoqueerd. Je hebt gegarandeerd de sympathie en de aandacht die je verdient.En je hele familie mag delen in de omkadering en goede zorgen van betrokken warmhartige helpers die kennelijk ook alle tijd van de wereld hebben om jouw verhalen en psychische pijnen een plaats te geven. In tijden van verharding en verzuring een oase van warme aandacht en grote betrokkenheid. Je zou haast 'slachtoffer' willen worden !
Sommige mensen 'kiezen' daar dan ook voor. De 'slachtofferrol' bevalt hen wel. Ze koesteren zich erin en zullen jaren na datum van gebeurde feiten nog telkens leven met die éne dag, dat éne uur, die éne ingrijpende gebeurtenis in hun leven. 'Alsof het gisteren was...' blijven ze maar herhalen. Het geeft hen het recht om blijvend beroep te kunnen doen op de caritas van velen uit hun omgeving. Het geeft hen de mogelijkheid om zelf geen enkele verantwoordelijkheid meer op te nemen voor moeilijke en confronterende zaken die zich in hun leven nog voordoen. De stempel 'slachtoffer' staat in het paspoort van hun leven gegrift. En iedereen zal het ook geweten hebben. Misschien zit er zelfs - zoals in Amerika vaak voorkomt - wel een fikse schadevergoeding in ? Zoals rokers die de sigarettenfabrikant hun verslaving verwijten en zomaar ettelijke miljoenen dollars krijgen uitbetaald. Zij kunnen hun zielige parasitaire leven dan verder zetten met een dikke sigaar aan hun private zwembad in de eigen 'slachtoffervilla' !
Vinden we zo allemaal geen redenen om 'slachtoffer' te zijn ? Omdat ik niet heb mogen verder studeren...Omdat mijn moeder me negeerde....Omdat mijn ouders gescheiden zijn...Omdat wij thuis arm waren...Omdat...en Omdat...
Als er iets ergs en ingrijpend in ons leven gebeurt- of we ervaren dat althans zo - hebben we twee opties : we kunnen ofwel bij de pakken gaan zitten, al of niet gepamperd door een alsmaar toenemend leger van hulpverleners; ofwel kunnen we opnieuw beginnen.Met de wetenschap dat de wereld niet zo ideaal is als we zelf hadden gedacht,gedroomd of gehoopt.
In de overtuiging dat er allerlei onverwachte dingen kunnen gebeuren die we niet kunnen voorzien.
Met de zekerheid dat er -als we tenvolle leven- ook kwetsuren zullen zijn en dat we ook pijn zullen tegenkomen op onze weg.
En we kunnen ook - en dat zouden slachtoffers vooral moeten doen - van onze eigen ervaring en nood een deugd maken, en trachten bij te dragen tot het voorkomen van soortgelijke ervaringen.Aktief de strijd aanbinden.Opstaan en op-standig worden.
Slachtoffers zouden preventief slachtoffers moeten voorkomen...eerder dan passief in hun rol te blijven hangen en er mede daardoor ook alsmaar méér worden gemaakt.
Want letterlijk is een slacht-offer meestal een dier dat wordt geofferd om godsdienstige redenen en om een soort 'zuivering' te bekomen. Het paaslam bijvoorbeeld. Gek genoeg is het slacht-offer in wezen hetzelfde als de 'zondebok'. Die werd vroeger één keer per jaar overladen met alle zonden van het volk van Israël en dan voorgoed de woestijn ingejaagd. Op die manier geraakten de mensen van hun frustraties en eigen misstappen af. Zoals we deden bij die gewezen Belgische bisschop die nu in de vergeetput zit.
Rond slachtoffers is er tegenwoordig heel wat te doen.
In Nederland zijn er bij 'slachtofferhulp' zo'n 1500 vrijwilligers en 300 beroepskrachten werkzaam. Of het nu een verkeersongeval, een uitslaande brand, een zelfmoord,seksueel misbruik,een overval, een echtelijke ruzie of een verdwijning betreft...'Slachtofferhulp is ter plaatse'.
Een hele geruststelling als we dit horen op televisie of lezen in de krant. Dan moeten we zélf als omgeving niets meer doen,toch ? Het is allemaal in professionele handen. We kunnen verder overgaan tot de orde van de dag. Zaak gesloten.We kunnen dus ook gerust doorgaan met slachtoffers te maken. Ze worden allemaal immers vakkundig opgevangen.
Voel je je zelf slachtoffer van iets of iemand ? Je kan gewoon telefoneren en er wordt voor je gezorgd.Gratis en voor niets. En iedereen leeft mee met 'slachtoffers'. In naam van de slachtoffers zijn mensen verontwaardigd en gechoqueerd. Je hebt gegarandeerd de sympathie en de aandacht die je verdient.En je hele familie mag delen in de omkadering en goede zorgen van betrokken warmhartige helpers die kennelijk ook alle tijd van de wereld hebben om jouw verhalen en psychische pijnen een plaats te geven. In tijden van verharding en verzuring een oase van warme aandacht en grote betrokkenheid. Je zou haast 'slachtoffer' willen worden !
Sommige mensen 'kiezen' daar dan ook voor. De 'slachtofferrol' bevalt hen wel. Ze koesteren zich erin en zullen jaren na datum van gebeurde feiten nog telkens leven met die éne dag, dat éne uur, die éne ingrijpende gebeurtenis in hun leven. 'Alsof het gisteren was...' blijven ze maar herhalen. Het geeft hen het recht om blijvend beroep te kunnen doen op de caritas van velen uit hun omgeving. Het geeft hen de mogelijkheid om zelf geen enkele verantwoordelijkheid meer op te nemen voor moeilijke en confronterende zaken die zich in hun leven nog voordoen. De stempel 'slachtoffer' staat in het paspoort van hun leven gegrift. En iedereen zal het ook geweten hebben. Misschien zit er zelfs - zoals in Amerika vaak voorkomt - wel een fikse schadevergoeding in ? Zoals rokers die de sigarettenfabrikant hun verslaving verwijten en zomaar ettelijke miljoenen dollars krijgen uitbetaald. Zij kunnen hun zielige parasitaire leven dan verder zetten met een dikke sigaar aan hun private zwembad in de eigen 'slachtoffervilla' !
Vinden we zo allemaal geen redenen om 'slachtoffer' te zijn ? Omdat ik niet heb mogen verder studeren...Omdat mijn moeder me negeerde....Omdat mijn ouders gescheiden zijn...Omdat wij thuis arm waren...Omdat...en Omdat...
Als er iets ergs en ingrijpend in ons leven gebeurt- of we ervaren dat althans zo - hebben we twee opties : we kunnen ofwel bij de pakken gaan zitten, al of niet gepamperd door een alsmaar toenemend leger van hulpverleners; ofwel kunnen we opnieuw beginnen.Met de wetenschap dat de wereld niet zo ideaal is als we zelf hadden gedacht,gedroomd of gehoopt.
In de overtuiging dat er allerlei onverwachte dingen kunnen gebeuren die we niet kunnen voorzien.
Met de zekerheid dat er -als we tenvolle leven- ook kwetsuren zullen zijn en dat we ook pijn zullen tegenkomen op onze weg.
En we kunnen ook - en dat zouden slachtoffers vooral moeten doen - van onze eigen ervaring en nood een deugd maken, en trachten bij te dragen tot het voorkomen van soortgelijke ervaringen.Aktief de strijd aanbinden.Opstaan en op-standig worden.
Slachtoffers zouden preventief slachtoffers moeten voorkomen...eerder dan passief in hun rol te blijven hangen en er mede daardoor ook alsmaar méér worden gemaakt.
Abonneren op:
Posts (Atom)