Terug bij 'de stoof' ?

Gisteren viel de elektriciteit nog eens uit in heel het dorp. Het was lang geleden. En het duurde deze keer maar heel even. Er was een zwaar onweer na de warmte van vorige week; een maartse bui, en dat zal wel de reden geweest zijn. Ook al gebeurt dat bij heldere hemel wel eens meer. Meestal op zondagmorgen. En dan duurt het ook wel een uur of twee vooraleer er terug stroom is.Misschien is het wel de Griekse manier van besparing op de energiefactuur? Zondagmorgen is dan kennelijk het meest geschikte moment.Iedereen is dat hier gewoon. De mensen zijn er op voorzien. Geen televisie,radio,ijskast,koffiezet of... elektrische verwarming. Dat laatste is natuurlijk minder leuk, nu er 's avonds en 's morgens nog wel even nood is aan bijverwarming in het voorjaar.
Gelukkig had ik net mijn houtkachel aangevuurd.

Ik herinner me uit mijn jeugd dat het bij ons ook wel eens gebeurde. En, misschien staat het ons in de toekomst nog wel meer te wachten.
België lijkt, volgens recente nieuwsberichten, heel kwetsbaar op dat terrein. Men is er afhankelijk van elektriciteit uit het buitenland. En als daar dan iets misgaat...
Het deed me gisteren meteen ook denken aan Japan. Dagen of weken zonder elektriciteit zitten, kunnen we ons haast niet meer voorstellen. Ons hele leven ligt plat. Ik zou deze column bijvoorbeeld al niet kunnen schrijven. En jij zou hem niet meer kunnen lezen. Onze mobiele telefoons zouden plat liggen. Om nog maar te zwijgen van alle elektrisch comfort wat wij zoal in huis hebben staan.
Voor alles is er een stekkertje en een knopje.
Kunnen we zelfs nog wel koken dan ? Of is er nog warm water om een douche te nemen?
Het is een hallucinante gedachte om te beseffen dat het er ooit wel eens niet meer is.Al is het maar voor dagen of weken. En dat we dan zowaar hopeloos verstoord geraken in onze evidente patronen en gewoonten.Misschien moet iedereen maar een windmolentje op z'n dak zetten, zoals we destijds televisieantennes hadden ? Het is wel geen zicht natuurlijk, maar 'nood breekt wet', zegt men.
En zeggen dat er nog zoveel miljoenen mensen op de wereld leven zonder elektriciteit.
Maar als dat ene knopje het niet meer doet, voelen we ons al 'verloren'. Het grootste verlies is echter dat van onze creativiteit. We weten niet meer wat te doen, als alle stroom uitvalt,toch ? Zo lui en afhankelijk zijn we geworden.Misschien kunnen we wat gaan oefenen op het leven zonder stroom ?
In de jaren '70 waren er 'autoloze zondagen' omdat de brandstof schaars was.
We kunnen het Griekse voorbeeld volgen en 'elektriciteitsloze zondagen' opzetten ? Bij kaarslicht en de ouderwetse haard, kunnen we elkaar dan tijdloze verhalen vertellen.Alleszins zou het mensen terug dichter bij elkaar brengen...
Ik steek zo meteen mijn houtkachel aan.Het onweer is nog niet geweken. Het is bovendien zondag..