Inhoud

Grappig-Ernstig-Ontroerend-Simpel-Gewoon-Eigenzinnig-Vrolijk-Kwaad-Bewogen... kortom écht Bob's

Boeken schrijven...

Gisteravond ben ik voor een paar dagen op Belgische bodem geland...Altijd een rare ervaring om van het rustige Molyvos in het drukke Athene en nadien in het overvolle Brussel terecht te komen. Vroeger had ik meer last van de shock. Alles went dus. Ik moet enkele administratieve dingen komen doen, een lezing geven en met de uitgever over mijn nieuwe boek overleggen.
Ondertussen heeft Leen, van de uitgeverij het manuscript gelezen en inhoudelijk goed gevonden. Zij schreef me :
Ik moet wel zeggen dat je natuurlijk in de inhoud vaak de nagel op de kop slaat, over hoe de huidige maatschappij in elkaar zit bijvoorbeeld.
Eigenlijk zou iedereen dit boek moeten lezen om weer even tot de kern van het leven te komen.
Daarin ben je dan weer geslaagd, proficiat
Dat is natuurlijk een opsteker als je maandenlang gebogen bent over je boek en je geeft het dan af aan de allereerste lezer ! Er zal aan de vorm en hier en daar aan de stijl nog wel wat moeten geschaafd worden, maar dat kan. Aan de inhoud kan je niet zoveel bijspijkeren. Die is goed of niet goed. Die aanpassingen en ingrepen zullen we donderdag bespreken met elkaar.
Schrijven is eigenlijk van mijn 12de een passie en ook een droom geweest. Later is de combinatie met mijn vakgebied aanleiding geweest om telkens rond een bepaald thema een boek uit te brengen. Inmiddels wordt dit mijn tiende boek in totaal sinds 1980 of zo...Allemaal non-fictie. Terwijl mijn jongensdroom wel was om ooit een roman te schrijven. En nog steeds.
Heel wat mensen zeggen wel eens : 'Ik zou daarover een boek kunnen schrijven'. Maar ze doen het nooit.Eigenlijk zouden ze moeten beginnen.Of het uitgegeven wordt of niet. Niet het eindresultaat telt, maar ook de weg er naartoe. Schrijven is helend. 
Tegelijk ook verslavend,omdat je je helemaal afsluit van de wereld en alleen nog met dat boek bezig bent.
Zo is het begin van tsunami in Japan helemaal aan me voorbijgegaan. Je leest weinig nieuws, kijkt geen televisie, eet maar wat uit het vuistje, verwisselt dag en nacht met elkaar...althans zo gaat het dan bij mij. Ook een erg 'eenzame' bedoening, omdat niemand in jouw boek meeschrijft,meedenkt,meevoelt. Een worsteling met gegevens,kennis,ervaring,getuigenissen,anekdotes,feiten die allemaal op een rijtje en in een evenwichtig leesbaar en begrijpbaar geheel moeten komen te staan. 


Schrijven is ook keuzes maken.Het heeft ook te maken met selecteren.Wat is nu prioritair en wat niet ? Wat hoort erin en wat niet ? Het is ook puzzelen. Met de computer schrijven geeft het gemak dat je kan knippen en plakken. Met de schrijfmachine en het vel papier was het een nog hachelijker onderneming destijds. Als je tien tot vijftien pagina's per dag schrijft heb je al heel hard gewerkt. En dan te bedenken dat de lezer daar een uurtje of zo overdoet om het op te nemen. Ooit verloor ik zo een dag werk, door aan het eind op het verkeerde knopje te drukken en in plaats van alles te bewaren,was ik alles onherroepelijk kwijt. 
Schrijven is een ambacht. Waar ook discipline,doorzetting en durf voor nodig is.
Mensen denken dat je van boeken schrijven rijk wordt. In Amerika of Engeland misschien. Recent bleek nog uit een onderzoek in Vlaanderen dat slechts 1 op 5 schrijvers van hun pen kunnen leven. En dat is dan ook nog niet riant. Deze 'beroepsschrijvers' moeten het dan ook nog hebben van lezingen en subsidies.Een Vlaamse beroepsschrijver zou niet meer dan 3000 Euro/bruto per maand verdienen. Terwijl het gemiddelde loon op 3800 Euro bruto ligt of zoiets. 
Het honorarium van een schrijver ligt in de keten van het uitgeversvak dan ook op de onderste sport. De schrijver verdient 10 tot 15%, de boekhandel 30% en de rest gaat naar uitgeverij,promotie,distributie enz.
Dus, degene die het product 'maakt' krijgt het minste. Degenen die het vorm geven en aan de man brengen,het meest. 
En als boeken dan 100.000 keer gelezen worden in de bibliotheek, zoals mijn boeken daar wel fel gegeerd zijn kennelijk, verdient de auteur helemaal niets.
Dus, een droomjob, met droomverdiensten is het zeker niet. Je moet het graag doen. Je moet een beetje bezeten zijn.Of is het gek ?
Alleszins hoop ik dat Leen gelijk krijgt en dat iedereen het volgende boek moet gelezen hebben. De opbrengst gaat dan naar ons Sapphohuis. 
En ik ? Wie schrijft die blijft...Ik kan er een nieuwe computer van kopen, een nieuwe bril, een boekenkast en aan mijn roman beginnen...

1 opmerking:

  1. Fijne Blog Bob. Het muziekje, die sfeer enz... Besef dat je daar in Lesbos inderdaad Dé rust kan vinden die hier in België minder en minder wordt. Ik kom zeker nog eens naar Petra of Molivos om te onthaasten zoals het woordje zo vaak gebruikt wordt bij ons... groeten Gert Reunes

    BeantwoordenVerwijderen