Oordelen en vooroordelen spelen dikwijls een belangrijke rol. Maar ook vastgeroeste meningen en principes liggen vaak aan de basis van het feit dat mensen elkaar niet vinden of tot overeenstemming kunnen komen.Het lijkt me de dag van vandaag zo te zijn dat er niet alleen een verzuring is onder mensen maar ook een verharding. Een verharding van onwrikbare ideeën, opvattingen en meningen.
-Waarom komt er geen regering in België, na oeverloze besprekingen en debatten die nu toch al 50 keer grondig moeten zijn overgedaan ?
-Waarom is er zo'n collectieve hysteriegolf weer over Vlaanderen getrokken nav. het interview met Van Gheluwe,nadat feiten,gruwelijkheden en détails over seksueel misbruik een heel jaar lang voorgrondthema waren en mensen konden weten hoe daders in elkaar zitten?
-Waarom zijn er zoveel scheidingen tussen mensen die zich elkaars geliefden noemden ?
Luisteren mensen dan niet meer naar elkaar ? Snappen ze de draagwijdte van woorden en daden niet meer ? Al dikwijls noemde ik de ziekte van de aphatitis (onverschilligheid) als oorzaak van het gebrek aan empathie. En als dat zo is, hoe komt dat ? Is ieder alleen nog met z'n eigen thema's en hachje bezig ?
We weten ondertussen dat alles meer 'vluchtig' is. Om niet te zeggen oppervlakkig. Dat betekent dat er 's morgens dingen gezegd worden, die men 's avonds alweer is 'vergeten'. Wat vandaag 'hot news' is, is morgen alweer 'ouwe koek'.Ogenschijnlijk toch.
De psychische en emotionele draagkracht van mensen is beperkt. En we registreren wel degelijk negatieve impulsen en communicatie. Meer dan we wel willen toegeven. Want we zijn oh, zo sterk en onaantastbaar !
Schijnbare flexibiliteit. We zijn dat juist niet; flexibel. Mensen hebben tegenwoordig een 'kort lontje', dat bij het minste tegenslag en oppositie ontploft. We hebben geen geduld.Met verlieservaringen kunnen we bv. hoe langer hoe minder goed omgaan. Als we moeten toegeven dat we het misschien toch niet zo bij het rechte eind hadden, kost ons dat hoe langer hoe meer moeite. We kunnen en mogen immers niet 'zwak' zijn.
Dat verklaart waarom zoveel mensen zich uitputten in verdedigen. En argumenteren. Dat is alles behalve communicatie die mensen dichter bij elkaar brengt. Integendeel.
Communicatie heeft te maken met openstaan voor verschillende belevingen en visies, afwegen en overleggen, zoeken naar het gemeenschappelijke ipv. de tegenstellingen telkens uit te vergroten.
En we hebben al tot in den treure toe gezien hoe het 'machthebbers' vergaat. Ze willen alsmaar meer macht en alsmaar minder in-en tegenspraak. Het worden onwrikbare dictators die mensen pijn doen en folteren. En, die dictator zit in ieder van ons !
Om te communiceren moet je met twee zijn. It takes two to Tango.
En communicatie moet voor allebei leiden tot een 'win-win-situatie'. Beiden moeten zich er beter,aangenamer,comfortabeler en prettiger bij voelen Tegelijk moeten beide gesprekspartners ook de bereidheid hebben om iets op te geven, los te laten of in de plaats te stellen. Als die bereidheid er niet is, is er ook geen toekomst.We kunnen niet niet-communiceren. We communiceren dus altijd. Ook al zwijgen we. We kunnen dus beter terug meer gaan investeren in een gezonde, open, directe, respectvolle communicatie en overleg met elkaar. Het zal een pak agressie en onbegrip wegnemen. Het zal mensen maken tot medestanders ipv. tegenstanders. We moeten leren vechten VOOR elkaar ipv. TEGEN elkaar..
Sommige mensen kunnen echter alleen maar destructief vechten tégen. We laten ze dan-als alle constructieve pogingen telkens mislukken, en pogingen moeten we zeker doen- ook best links liggen.
Niet iedere relatie kan en moét lukken...
Het gaat in het leven ook niet om het GROTE GELIJK, maar wél om het GROTE GELUK... Het is allemaal maar heel kort !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten